Zo verliefd zijn dat het voelt alsof alles als één organisme via de zinnelijketuigen wordt ingenomen. Samen als één eten, naar muziek luisteren, dansen, de wereld aanschouwen en aangeraakt zijn. Maakt het dan wat uit waar we ons bevinden?
Ja.
Eens was ik in Parijs met mijn verse geliefde om de liefde te vieren. In Musee D’Orsay ging hij zitten … wachten, op mij. Kunst bleek hem toch niet erg te boeien en dus werden onze ogen weer mijn ogen en zijn ogen werden weer van hem.
Ik heb zo’n beetje alles gezien wat er te zien was in Musee D’Orsay, terwijl hij onbewogen en toch wel geduldig, enigzins stoïcijns, bleef zitten wachten.
Helemaal bovenin, in zaal 40, ontmoette ik Odilon Redon en ik werd … verliefd!
Door zijn ogen zag ik de schoonheid van de zee, we deelden onze fascinaties en we begrepen zonder te praten dat Venus wel uit een schelp geboren moest worden en we lachten hier samen om. We vergaten de tijd.
Ik wil alleen nog zeggen dat de liefde voor Redon bestendiger bleek dan die andere.
Geertje Geertsma, 9 januari 2019
Great Artists Steal bij Popinnart
[products limit=”6″ columns=”3″ attribute=”expo” terms=”gas” orderby=”rand”]