damascus (2023)
In Damascus stapelen zes millennia stapelen zich op. Mijn begrip ervan is fragmentarisch, alle kennis is fragmentarisch. Grenzen en natiestaten meanderen door de tijd. Hoe meer ik las over de stad, hoe meer ik me voelde als Goethe die de Perzische dichter Hafis las: Wer sich selbst und andre kennt / Wird auch hier erkennen: / Orient und Occident / Sind nicht mehr zu trennen.
Wij mensen lijken onderling meer verbonden dan ooit (ik bezocht Damascus virtueel) maar zijn tegelijk gefocust op wat ons verdeelt en ons altijd heeft verdeeld: onze diversiteit, waaruit wij zijn gewoven als een tapijt, als een mozaïek, als internet – als geschiedenis.
Zilverstift is de voorganger van potlood en een weerbarstig medium. Het historische gewicht vult mijn motieven aan, de warmere toon en het gelaagde arceerwerk het reflectieve karakter van mijn werk.
Omdat het medium weinig bekend is en het materiaal slecht te krijgen, geef ik op zilverstift.nl mijn technische geheimen weg en verkoop het materiaal.
de nevenschikkingen (2022)
herschik de letters van ‘daar’ tot ‘raad’ en een nieuwe eigenschap van de letter ‘d’ verschijnt. deze tekeningen zijn zulke herschikkingen: ze ontgrendelen telkens een ander kenmerk van de delen. het geheel aan kennis is groter dan de som der delen.
contextkeuze én materiaalkeuze, kleurpotlood of zilverstift sturen het begrip. dit te weten is net zo belangrijk als de gecommuniceerde informatie zelf.
aan de basis van elke tekening staat verwondering over actuele thema’s zoals ontheemding, ongelijkheid, de mens in geografische en/of historische context. elk actueel thema bestaat uit nieuwe beelden van historische of tijdloze tegenhangers. zo wint het aan gewicht of vindt het relativering.
vsvs commvnis aqvarvm est,
ben
